10 Σεπ Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου αληθινά. | Psychologos-MariaKoraka.Gr
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου αληθινά ήρθα κοντά σε αυτό που ήμουν, στην αλήθεια μου.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου αληθινά συμφιλιώθηκα με την καλοσύνη μου, άρχισα να παίρνω το δώρο της ζωής στα σοβαρά και με ευγνωμοσύνη.
Πίστεψα ότι ήμουν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή και μπορούσα να χαλαρώσω με αυτό.
Υποχρέωσα τον εαυτό μου να επιβραδύνει τους ρυθμούς του.
Και αυτό έκανε τη διαφορά.
Αγόρασα ένα πουπουλένιο στρώμα.
Άρχισα να αγαπώ την ιδέα να αφήνομαι στη σιωπή, να αφουγκράζομαι τους ψιθύρους της, να εμπνέομαι από τη γοητεία της, ν’ ακούω την εσωτερική μου φωνή.
Διαπίστωσα ότι δεν είμαι κάτι το σπέσιαλ, αλλά είμαι μοναδική.
Επαναπροσδιόρισα τι σημαίνει επιτυχία και η ζωή μου έγινε απλή.
Ω, τι ευχαρίστηση αισθάνθηκα από αυτό.
Συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να κυνηγώ μανιωδώς τη ζωή.
Αν παραμένω εναρμονισμένη με αυτήν, εκείνη με ανταμείβει, στέλνοντάς μου αυτό που εκπέμπω.
Παραιτήθηκα από την ιδέα ότι η ζωή είναι σκληρή, σαν άλλοθι για να μην προσπαθήσω
Είδα τον συναισθηματικό πόνο, σαν ένα σήμα που με ανοίγει στην αλήθεια του εαυτού μου.
Άφησα το αγοροκόριτσο μέσα μου να ιππεύει νοερά το άλογό της και να χοροπηδά στους ρυθμούς του.
Αποφάσισα να συναντηθώ με τις ανάγκες μου και αυτό να μην το αποκαλώ εγωισμό.
Αγκάλιασα τα αποσχισμένα κομμάτια του εαυτού μου, ώστε έπαψαν και εκείνα να αποζητούν την προσοχή, τη δική μου και των άλλων, για να ενωθούν.
Αυτή ήταν η αρχή της εσωτερικής μου ειρήνης.
Τότε άρχισα να βλέπω καθαρά.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου αληθινά, είδα ότι οι επιθυμίες της καρδιάς μου έρχονται, όταν τις καλωσορίζω υπομονετικά και ήρεμα.
Παραιτήθηκα από το να αγνοώ συμπεριφορές άλλων που με πληγώνουν και έπαψα να τις ανέχομαι.
Μόνο όμως όταν σταμάτησα εγώ να πληγώνω τον εαυτό μου.
Άρχισα να αισθάνομαι όλα τα συναισθήματά μου, χωρίς να τα αναλύω, επέτρεψα να με νιώσω και να νιώσω και αυτά.
Όταν το έκανα αυτό, έγινε κάτι θαυμάσιο.
Προσπάθησέ το και εσύ, θα δεις.
Η καρδιά μου έγινε τόσο τρυφερή που μπορούσε να καλωσορίσει τη χαρά και τη θλίψη εξίσου.
Άρχισα να καθαρίζω το μυαλό μου από αρνητικές σκέψεις και ενώθηκα με το σύμπαν και με αυτό που μου έστελνε ως ενέργεια.
Αυτή η καθαρότητα είναι μια βαθιά πράξη αγάπης.
Άρχισα να βλέπω τον κόσμο σαν ένα δώρο, όπως και τον εαυτό μου σε αυτόν, όπου περιέβαλλα καθετί που αγαπούσα με μια ιδιαίτερη αισθητική, ταιριαστή στη φύση του.
Έμαθα να ρωτώ, «τι μέσα μου με κάνει να αισθάνομαι έτσι;» κάθε φορά που ένιωθα άγχος, θυμό, ανησυχία ή λύπη.
Κάθε φορά που έκανα αυτό το ερώτημα, ανακάλυπτα, ποιο κομμάτι μέσα μου χρειαζόταν την αγάπη μου.
Όταν αγάπησα τον εαυτό μου αρκετά, δεν χρειαζόμουν πλέον πράγματα ή ανθρώπους να με κάνουν να αισθανθώ ασφαλής, γιατί ένιωθα ασφαλής μέσα μου.
Αρχικά, η επίκριση μου, αυτό το ονόμασε απιστία, γιατί περιμένοντας από τους άλλους να με κάνουν να νιώθω ασφάλεια, κρατούσα το ρόλο του παιδιού που περιμένει από τους γονείς του αυτά που μπορεί να κάνει μόνο του.
Κάθε διαφοροποίηση τη βίωνα ως αποστασία.
Τώρα όμως καταλαβαίνω ότι είναι μια πράξη αυτό-αγάπης, που με βοηθά να δεσμεύομαι με ισότιμο τρόπο και να γυρεύω ανθρώπους που να με αγαπούν αληθινά και όχι για να μου εξασφαλίζουν αυτό που μπορώ να κατακτήσω μόνη μου.
Εγκατέλειψα την τελειοθηρία που σκοτώνει τη χαρά.
Μπορούσα να λέω τις αλήθειες μου για τα δώρα που με διακρίνουν και για τα όρια μου.
Έπαψα να απαντώ όταν δεν ήθελα να μιλήσω.
Κατανόησα τους ανθρώπους, είμαι επιεικής σε εκείνους, δεν τους επικρίνω, αλλά έπαψα να ανέχομαι συμπεριφορές που με βλάπτουν.
Μπόρεσα να με κατανοήσω και να δω ότι σε περιόδους σύγχυσης, αγωνίας ή θλίψης, ο εαυτός μου με χρειαζόταν περισσότερο για να ενδιαφερθώ για τα συναισθήματά μου και να τους δώσω αξία.
Επέτρεψα στην καρδιά μου να ανοίξει σαν μπουμπούκι ολάνοιχτο και να συναισθανθεί τους άλλους, να δεχτεί τη δική τους ομορφιά, το δικό τους άνθισμα.
Μπορούσα να νιώσω τον Θεό μέσα μου και να δω τον Θεό σε σένα.
Αυτό παρόλο που δεν μας κάνει Θεούς, μας κάνει να νιώθουμε Θεϊκά.
Άρχισα να βλέπω το νόημα ζωής μου και να απογαλακτίζομαι ευγενικά από οτιδήποτε με αποσπά από αυτό.
Είδα ότι αυτό που με έκανε να αντιστέκομαι ήταν ένα μικρό παιδί που με τραβούσε από το ρούχο, για να ασχοληθώ με αυτό.
Τώρα είμαι περίεργη και ευγενική όταν η αντίσταση έρχεται να με τραβήξει από εκείνο που επιθυμώ.
Έμαθα να σταματώ να κάνω ό,τι έκανα, έστω και για λίγο, κάθε φορά που χρειαζόταν να παρηγορήσω το μέρος του εαυτού μου που φοβάται.
Έμαθα να λέω ναι όταν ήθελα και όχι όταν δεν ήθελα.
Άρχισα να βλέπω πέρα από το σωστό και το λάθος και να αντιμετωπίζω τα πράγματα με ουδετερότητα, χωρίς διάθεση επίκρισης.
Στην αρχή νόμιζα πως αυτό είναι αδιαφορία, τώρα όμως βλέπω τη σαφήνεια που έρχεται με την ουδετερότητα.
Μπορώ να πάρω τις αποφάσεις μου χωρίς να επικρίνω εμένα ή άλλους, γιατί δεν τίθεται θέμα σωστού ή λάθους, αλλά τι επιλέγω και τι όχι σύμφωνα με αυτό που με εκφράζει.
Άρχισα να θρέφω την πείνα μου για συντροφιά από μοναξιά και να απολαμβάνω την υπέροχη αίσθηση να είμαι σύντροφος του εαυτού μου.
Μπόρεσα να δω πόσο αστεία είναι η ζωή, πόσο αστεία είμαι και εγώ, όπως και εσύ.
Αναγνώρισα το θάρρος και το φόβο μου, την αφέλεια και τη σοφία μου και έκανα χώρο για το καθένα από αυτά μέσα μου.
Συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι ποτέ μόνη.
Σταμάτησα να φοβάμαι για τον κενό χώρο και παραιτήθηκα από το να κάνω σχέδια για να τον γεμίζω.
Τώρα κάνω αυτό που νιώθω ως σωστό και βηματίζω με τους δικούς μου ρυθμούς.
Νοστιμότατο!
Παραιτήθηκα από το να προσπαθώ να εντυπωσιάσω τα αδέρφια μου, τους γνωστούς μου.
Κάνω αυτό που κάνω γιατί μου αρέσει, χωρίς να γυρεύω επιβεβαίωση και χωρίς να ανταγωνίζομαι κάποιον.
Καθένας μας είναι καλός στο δικό του τομέα.
Έπαψα να προσπαθώ να εξορίζω τις επικριτικές φωνές από το κεφάλι μου.
Τώρα λέω: «Ευχαριστώ για τις απόψεις σας», και εκείνες αισθάνονται πως έχουν ακουστεί. Τέλος συζήτησης.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου αρκετά, επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώθει λύπη για τον αποχωρισμό μου από τον σύντροφό μου.
Εξακολουθώ να τον αγαπώ και να θέλω το καλύτερο για κείνον.
Αποδεχόμενη την αγάπη μου για εκείνον, δεν σημαίνει ότι παραμένω εξαρτημένη από εκείνον, αντίθετα μάλιστα μπορώ πιο εύκολα να ζήσω χωρίς εκείνον, αξιολογώντας ότι αυτό που ζήσαμε, όσο κράτησε, ήταν βαθύτατα αληθινό και άξιο να βιωθεί.
Αγόρασα μια τάρτα φρούτων, από εκείνες που αγαπώ, για τον έφηβο εαυτό μου.
Μια φορά στο τόσο δεν πειράζει.
Σταμάτησα να προσπαθώ να σώζω τους άλλους και έμαθα να σχετίζομαι μαζί τους ουσιαστικά και ισότιμα.
Σταμάτησα να φοβάμαι να εκφράζω την αλήθεια μου και είδα πόσο καλό είναι αυτό για μένα και τους άλλους.
Έπαψα να αδειάζω τα συναισθήματά μου με λεπτομερή αναφορά στους άλλους.
Εκείνοι που με αγαπούν με κατανοούν, γιατί μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Η τόση μετάφραση μας κάνει να χάνουμε την ουσία της σχέσης που είναι το μοίρασμα και όχι το άδειασμα.
Άρχισα να περπατώ στο δικό μου δρόμο χωρίς να φοβάμαι τα λάθη.
Είδα ότι ο θυμός μου με διδάσκει την ευθύνη και η αλαζονεία την ταπείνωση.
Έτσι, ακούω και τα δυο προσεκτικά.
Άρχισα να τρώω υγιεινές τροφές και να μην καταφεύγω σε καταχρήσεις που θα ήταν επιβλαβείς για τον οργανισμό μου.
Μπόρεσα να ζω άνετα με τα σούρτα- φέρτα της επίκρισης και της απελπισίας.
Μπορούσα να απολαύσω κάποιες μικρές ακριβές χαρές αραιά και που και να απολαμβάνω κάθε στιγμή με αυτές.
Παραιτήθηκα από την ιδέα να είμαι πάντα σωστή σε ό,τι κι αν κάνω, που αυτό είναι λάθος τελικά.
Το θέμα δεν είναι να είμαι σωστή, αλλά να κάνω αυτά που με ευχαριστούν, που με κάνουν να νιώθω όμορφα με τον εαυτό μου και με τους ανθρώπους μου, εναρμονισμένη με ό,τι αγαπώ και το οποίο με εκφράζει.
Έμαθα να πενθώ για τις πληγές μου και όχι να τις περιφέρω από δω και από κει, αναζητώντας τον οίκτο.
Τις αποδέχομαι, τις αγκαλιάζω στοργικά και τις θεραπεύω, εκτιμώντας τον εαυτό μου με αυτές.
Συγχώρησα τον εαυτό μου για κάθε στιγμή που σκέφτηκα πως δεν ήμουν αρκετά καλή και με αδίκησα.
Όταν αγάπησα τον εαυτό μου αρκετά, πολλά πράγματα ησύχασαν μέσα μου. Αληθινά ωραίο συναίσθημα!
Άρχισα να ακούω τη σοφία του σώματός μου.
Μιλάει τόσο καθαρά που, αν αφουγκραστώ τα μηνύματά του, μπορώ να πάρω αποφάσεις χάρη σε αυτά.
Παραιτήθηκα από τον φόβο για τον φόβο μου.
Παραιτήθηκα από το να αναμασώ το παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον.
Ζω το παρόν και απολαμβάνω την κάθε στιγμή, ζώντας την όπως είναι.
Συνειδητοποίησα ότι το μυαλό μου μπορεί κάποιες φορές να με εξαπατήσει ή να μου προκαλέσει σύγχυση, αλλά η καρδιά μου είναι πάντα ένας πολύτιμος φίλος και ένας ευγενικός σύντροφος.
Όταν αγάπησα τον εαυτό μου αληθινά, άρχισα να γεύομαι την ελευθερία μου, να αγαπώ τη ζωή.
Alison McMillen
~~{}~~
Μαρία Κορακά
Ψυχολόγος – ΨυχοΘεραπεύτρια | Κοινωνική Λειτουργός | Θεραπεύτρια Ζευγαριού & Οικογένειας
Έκφραση Ψυχής – Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας για Ενήλικες & Εφήβους
Βουραϊκού 2 (Πελεκανέικα) – Πάτρα
Τηλέφωνο Επικοινωνίας : 6974 349 109