Τι ωραία που θα ήταν αν αποκτήσουμε τη συνήθεια, τόσο στα μικρά, όσο και στα μεγάλα πράγματα, να μπορούμε να λέμε με τ’ όνομά τους γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα κατευθείαν, χωρίς περιστροφές, έτσι όπως είναι. Δεν μιλάω για ακρίβεια, αλλά για ορισμό. Που πάει να πει:...
Αν «είμαι ή δεν είμαι» ευτυχισμένος, το θέμα είναι τι κάνω με τα όνειρά μου. Γιατί όλοι έχουμε όνειρα: όνειρα δικά μας και όνειρα δανεικά, όνειρα ταπεινά και όνειρα για μεγαλεία, όνειρα επιβεβλημένα και όνειρα ξεχασμένα, όνειρα τρομακτικά και όνειρα συναρπαστικά. Η ζωή μας είναι γεμάτη όνειρα....
Πρώτη συνεδρία παιδοψυχολόγου με έναν 12χρονο: - Ξέρεις γιατί έρχεσαι εδώ; - Ξέρω. - Θες να μου πεις; - Έχω ΔΕΠΥ. - Τι είναι αυτό ξέρεις; - Είμαι υπερκινητικός και δε συγκεντρώνομαι αρκετά. - Το καταλαβαίνεις όταν συμβαίνει; - Ναι. - Θες να σε βοηθήσω; - Οι γονείς μου θέλουν. - Εσύ δε θες; - Δεν ξέρω...
Μοιράζομαι, χαμογελώ, γελώ, φωνάζω, αναφωνώ, φιλώ, αγκαλιάζω, αυτά είναι τα ρήματα της χαράς. Μη φοβάστε να κάνετε φασαρία. Δείξτε τη χαρά σας με πολύ θόρυβο, φωνάζοντας, πηδώντας, σηκώνοντας τα παιδιά ψηλά. Η χαρά είναι μια σωματική ανταλλαγή. Μπορούμε ακόμα να ξυπνήσουμε στα παιδιά τη χαρά της αισθητικής,...
Την πρώτη μου ανάρτηση στο φέισμπουκ την έκανα απόγευμα με καύσωνα, τον Αύγουστο του 2014. Το γεγονός ότι δεν υποφέρω τη ζέστη του καλοκαιριού με έχει αρκετές φορές ωθήσει σε μια παραπάνω εργατικότητα προκειμένου να βρω ένα ενδιαφέρον, ένα καταφύγιο από το θερμό του μαρτύριο,...
