Εμάς τους ανθρώπους, μας προγραμματίζουν να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να ενεργούμε με ορισμένο τρόπο οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας, οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι θείοι κι οι θείες, οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, οι δάσκαλοι, οι συνομήλικοί μας και μερικά τυχαία...
«Οφείλω να παραδεχτώ», καταθέτει ένας διακεκριμένος Αμερικανός ψυχοθεραπευτής, ο Nathan Feiles, «πως είναι μεγάλη ματαίωση για έναν ψυχοθεραπευτή που διαρκώς εκπαιδεύεται και τελειοποιείται, να ακούει να εξισώνουν την ψυχοθεραπεία με τη συζήτηση μεταξύ φίλων. Φυσικά και μας βοηθά να ξεσπάσουμε το θυμό μας και να...
(….) Περιέγραψα νωρίτερα τέσσερις έσχατες έγνοιες, τέσσερα θεμελιώδη δεδομένα της ύπαρξης –το θάνατο, την απομόνωση, την έλλειψη νοήματος, την ελευθερία– τα οποία, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι μαζί τους, προκαλούν βαθύτατο άγχος. Αυτό που συνδέει την «ελευθερία» με το άγχος δεν είναι διαισθητικά προφανές, γιατί με την...
– Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σού έλεγε ότι αυτή τη ζωή -όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι...
[…] Αλλά και η αγάπη εμποδίζει την ισορροπία. Όταν κάποιος κάνει κάτι, που προκαλεί πόνο ή πληγώνει τον άλλο, τότε το πληγωμένο πρόσωπο πρέπει να δώσει πίσω κάτι, που να προκαλεί έναν παρεμφερή πόνο ή δυσκολία, προκειμένου να διατηρήσει μια ισορροπία στο πάρε-δώσε –με έναν...
