Η Χαρά Είναι Συναίσθημα Που Συνδέεται Με Το Τώρα & Βρίσκεται Σε Στιγμές | Συμβουλευτική & ΨυχοΘεραπεία

Η Χαρά Είναι Συναίσθημα Που Συνδέεται Με Το Τώρα & Βρίσκεται Σε Στιγμές | Συμβουλευτική & ΨυχοΘεραπεία

Η χαρά είναι απόφαση

Πώς θα την κάνουμε να μπει στη ζωή μας;

Οι στιγμές που χαιρόμαστε είναι απαραίτητες τόσο για την υγεία μας όσο και για τη θωράκισή μας έναντι δύσκολων καταστάσεων.

Κάθε στιγμή χαράς, έστω και μίας σύντομης, ήσυχης χαράς, είναι μια στιγμή εκτόνωσης και αρμονίας, που μας ανακουφίζει από τη συνηθισμένη μας βαρύτητα και που μας ωθεί προς την αντιμετώπιση των πραγμάτων από μία άλλη οπτική…

Άγχος , φόβος , θλίψη , θυμός και άλλα τόσα συναισθήματα έχουν καταλάβει ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας.

Προσπαθούμε να τα αναλύσουμε, να τα απενοχοποιήσουμε, να τα αποδεχτούμε και να τα διαχειριστούμε.

Σημαντική διαδικασία βέβαια, όμως τι γίνεται με τη χαρά;

Πώς θα την κάνουμε να μπει και αυτή στη ζωή μας;

Μέσα από την επαγγελματική και προσωπική μου πορεία, αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι οι άνθρωποι όποτε συνδέουμε τη χαρά με ένα συγκεκριμένο πλάνο ζωής, όπως «όταν θα αποκτήσω δουλειά, όταν θα έχω χρήματα, όταν θα βρω την τέλεια σχέση, όταν θα βγω στη σύνταξη, όταν αποκτήσω σπίτι, όταν, όταν, όταν..» τότε η χαρά γίνεται ένα άπιαστο συναίσθημα που μένει περισσότερο στην αναμονή της χαράς.

Η χαρά όμως είναι ένα συναίσθημα που συνδέεται με το τώρα και βρίσκεται σε στιγμές.

Απολαμβάνω στο τώρα τους ¨θησαυρούς ¨ μου;

Αναγνωρίζω, δέχομαι και ευγνωμονώ για αυτό που είμαι και βιώνω στο τώρα;

Για αυτό το λόγο και συνήθως μόλις χάσουμε κάτι και έρθει μία δυσάρεστη αλλαγή συνειδητοποιούμε ότι είχαμε αρκετούς λόγους για να χαιρόμαστε στην προηγούμενη κατάσταση.

Έτσι η χαρά συνδέεται είτε με το παρελθόν είτε με το μέλλον.

Τώρα όμως;

Η χαρά είναι ένα αυθεντικό συναίσθημα που υπάρχει μέσα μας. Είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα του ανθρώπου. Το έχουμε βιώσει σαν παιδιά μέσα από απλά πράγματα όπως για παράδειγμα σα βρέφη μέσα από την ανακάλυψη ότι χτυπάμε παλαμάκια τα χέρια μας. Για αυτό και το θέμα είναι πως θα ξανά – βρω τη χαρά που ήδη υπάρχει μέσα μου..

Τι είναι αυτό όμως που έχει συμβάλλει στο να απομακρυνθούμε και να ξεχάσουμε εντελώς αυτό το συναίσθημα;

Η απάντηση είναι διαφορετική και μοναδική για τον κάθε άνθρωπο.

Μπορούμε λοιπόν, να δημιουργήσουμε την προσωπική ¨βιογραφία της χαράς¨ και να αναλογιστεί ο καθένας μέσα του:

Από πού έχω αντλήσει χαρά μέχρι τώρα στη ζωή μου;

Την εκφράζω, και αν ναι πώς;

Τι είναι αυτό που τη χαλάει;

Μήπως έχει συνδεθεί και με άλλα συναισθήματα όπως ντροπή και ενοχή;

Πώς ήμουν σαν παιδί σε σχέση με τη χαρά;

Υπήρχαν άνθρωποι σημαντικοί δίπλα μου να τη μοιραστώ;

Έχω πάρει ενθάρρυνση για αυτό το συναίσθημα;

Ήτανε κάτι το αποδεκτό στο περιβάλλον μου;

Έχω εκπαιδευτεί στο να χαίρομαι;

Όταν τελικά καταφέρνω τους στόχους μου μένω στο συναίσθημα αυτό;

Αυτό που έχω δει πάντως είναι ότι πολλές φορές οι άνθρωποι αν και καταφέρνουμε στόχους και εκπληρώνουμε επιθυμίες αδυνατούμε να μείνουμε στο συναίσθημα της χαράς, να αφεθούμε ολοκληρωτικά σε αυτήν και να την γευτούμε.

Αντίθετα, ¨ σαμποτάρουμε ¨ τη χαρά μας με το να προχωράμε απευθείας στο επόμενο βήμα, στον επόμενο στόχο με συνέπεια να μας διακατέχει ένα αίσθημα ανικανοποίητου.

Από τη μία κατακτάμε τα θέλω μας και από την άλλη δε νιώθουμε έτοιμοι να δεχτούμε ότι έγιναν πράξη.

Σαν να πατάω ταυτόχρονα γκάζι και φρένο.

Άραγε μπορώ να πάω κάπου έτσι;

Η χαρά συνδέεται με την αυτοεκτίμηση και την προσωπική μας αξία.

Αν πιστεύω δηλαδή ότι αξίζω να τη βιώνω ή απλά πάντα κάτι λείπει.

Αν επιλέγω να χαίρομαι για αυτό που είμαι στο τώρα ή απλά πάντα κάτι δεν είναι αρκετό.

Η χαρά είναι απόφαση. Είναι απόρροια της εμπιστοσύνης και της αυτοαποδοχής και όχι της σύγκρισης μας με τους άλλους.

Είναι η προσωπική δουλειά ζωής με τον εαυτό μας και πηγάζει από μέσα μας..

Είναι σημαντικό να ψάξω μέσα μου..

Μια ιστορία λέει: Μία κυρία έψαχνε όλη μέρα στον κήπο της.. καθώς άρχισε να σουρουπώνει ένας γείτονας την πλησιάζει και τη ρωτάει ¨ τι ψάχνεις όλη μέρα;¨ ¨ τη βελόνα μου ¨ απαντάει εκείνη.. ¨Να σε βοηθήσω;¨ τη ρωτάει ο γείτονας. ¨ Δεν έχει νόημα¨ απαντάει, ¨την έχασα στο σπίτι, όμως μέσα έχει σκοτάδι και εδώ έξω έχει ακόμη λίγο φως¨. Έτσι και εγώ απλά αναρωτιέμαι : μήπως τελικά όλοι μας ψάχνουμε σε λάθος σημείο.

face2face.g//obsessiondesire.com