13 Φεβ «Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους» – αυτό μαθαίνω στο παιδί μου. | Psychologos-MariaKoraka.Gr
Ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα που μου έδωσε η ζωή, ίσως με το δύσκολο τρόπο, αρκετά χρόνια μετά την ενηλικίωσή μου κι ένα από τα σημαντικότερα εφόδια που δίνω σήμερα στην έφηβη κόρη μου είναι πως δε θα μπορέσει να ευχαριστήσει όλους τους σημαντικούς ή μη για εκείνη, ανθρώπους ποτέ. Αφού πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα δυσαρεστηθεί ή θα την κρίνει αρνητικά…
Εύκολη η διατύπωση αυτής της αρχής μα είναι δύσκολη στην πράξη της. Κι αυτό γιατί η ανάγκη για αγάπη και αποδοχή εμπεριέχει πάντα τον κίνδυνο της ευχαρίστησης των άλλων.
Ουσιαστικά όλο αυτό αποτελεί μία παγίδα, γιατί ο άνθρωπος που σε αποδέχεται και σε αγαπά, το κάνει άνευ όρων. Το κάνει γιατί έτσι νιώθει γι’αυτό που είσαι κι όχι γιατί θα σου το προσφέρει σαν αντάλλαγμα για την ευχαρίστηση που του πρόσφερες.
Ακόμα θυμάμαι στιγμές που προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό που πως αν έκανα το χατήρι των άλλων, αν τους ευχαριστούσα, θα έπαιρνα κι εγώ χαρά και ευχαρίστηση. Αντί, όμως, για αυτή την ικανοποίηση, δεν ήταν λίγες οι φορές που εισέπραξα μούτρα, κριτική, δυσαρέσκεια, καταλήγοντας να νιώθω πίκρα, κενό, απόρριψη. Θεραπεύοντας τραύματα και επουλώνοντας πληγές, έμαθα πως εκείνος που χρειάζεται να ευχαριστώ πρώτα από όλα είναι ο ίδιος μου ο εαυτός, επειδή ο εαυτός μου είναι και ο πιο δυνατός μου σύμμαχος.
Όταν πιστεύω στον εαυτό μου, τον αγαπώ και τον αποδέχομαι, τότε θα τον έχω και ευχαριστημένο. Όταν είμαι σίγουρη για τις επιλογές μου, τότε η δυσαρέσκεια κάποιων, που η στάση μου δεν τους εξυπηρετεί, τότε δεν πέφτω στην παγίδα να δικαιολογήσω, να αισθανθώ ενοχές ή και ακόμα να επαναπροσδιορίσω τις επιλογές μου, ώστε να τύχουν αποδοχής.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές, σκέφτομαι πως αυτές είναι οι σκέψεις ενός ενήλικα και πως είναι δύσκολο για ένα παιδί που διψά για αποδοχή να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο… Ή μήπως τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο; Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είναι και τόσο…
Πώς, λοιπόν, μαθαίνω στην κόρη μου να έχει πρώτα ευχαριστημένο τον εαυτό της και να μην τον θυσιάζει στο βωμό της ευχαρίστησης των άλλων;
– Πρώτα πρώτα δίνοντάς της αγάπη και αποδοχή, που θα της δώσουν ασφάλεια για να αναπτύξει την προσωπικότητά της.
– Μαθαίνοντάς της να αγαπά η ίδια τον εαυτό της και να τον προστατεύει, βάζοντας όρια.
– Θυμίζοντάς της πως οποιοσδήποτε θέσει όρους για να την κάνει μέλος της παρέας, για να της δώσει την αγάπη του, ακόμα κι αν είναι κάποιος πολύ κοντινός της, δεν αξίζει το δώρο της αγάπης της. Καμία φίλη, κανένα αγόρι, ούτε ακόμα η μητέρα της, δεν έχουμε το δικαίωμα να την εκβιάσουμε συναισθηματικά για τη δική μας ικανοποίηση.
– Βγάζοντας από τη μηχανή του χρόνου δικές μου εμπειρίες που μου απέδειξαν πως οι άλλοι πάντα θα έχουν κάτι να πουν, να κρίνουν…
– Λέγοντάς της πως ο κόσμος πάντα θα έχει να τις προσάψει κάτι αρνητικό, μικρότερο ή μεγαλύτερο. Που, όμως, δεν έχει να κάνει μ’εκείνη, παρά με τη δική τους ανικανότητα ή απροθυμία ν’αντιμετωπίσουν δικά τους θέματα.
– Δείχνοντάς της έμπρακτα πως ο καθένας έχει το δικαίωμα της γνώμης του. Την οποία γνώμη μπορεί να την εκφράζει αλλά όχι και να την επιβάλλει.
– Θυμίζοντάς της πως η γνώμη της είναι προΐόν δικής της σκέψης. Κι όχι απόσταγμα των σημαντικών άλλων στη ζωή της, που θα την αγαπήσουν με… προϋποθέσεις.
– Δίνοντάς της χώρο και χρόνο, να δοκιμάσει, να αξιολογήσει, να επιλέξει, να κάνει πράξη…
– Επιβραβεύοντάς της κι όχι κρίνοντάς την.
– Αποφεύγοντας πληγές δικές μου που θα προκαλέσουν συναισθηματικούς εκβιασμούς.
– Δίνοντάς της την ελευθερία να βιώσει, να νιώσει, να μάθει…
Ως μητέρα της γνωρίζω πως χρειάζεται με τις πράξεις μου να υποστηρίξω όλα τα παραπάνω. Να τα εφαρμόζω και να τα τηρώ. Χρειάζεται να στέκομαι στο πλάι της για συμπαράσταση κι όχι για λογοκρισία. Να είμαι δίπλα της να την ακούω, να την αγκαλιάζω αλλά όχι να την πνίγω με το φόβο της υπερπροστατευτικότητας.
Είναι πολύ πιθανό να επιλέξει να ευχαριστήσει κάποιους σημαντικούς για εκείνη ανθρώπους ή και να επηρεαστεί από την κριτική τους.
Ίσως χρειαστεί να περάσει από το δύσβατο μονοπάτι που πέρασα κι εγώ. Αυτό, όσο κι αν αγχώνει εμένα, είναι ένα στάδιο που θα χρειαστεί να περάσει. Κι εγώ οφείλω να της δείξω εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει…
Αγάπα τον εαυτό σου και δώστου φτερά να πετάξει ελεύθερος, μακριά από τις σειρήνες.
themamagers.gr/kid-issues/den-boris-na-tous-echis-olous-efcharistimenous-afto-matheno-sto-pedi-mou/2/
***
Μαρία Κορακά
Ψυχολόγος – ΨυχοΘεραπεύτρια | Κοινωνική Λειτουργός | Θεραπεύτρια Ζευγαριού & Οικογένειας
Έκφραση Ψυχής – Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας για Ενήλικες & Εφήβους
Βουραϊκού 2 (Πελεκανέικα) – Πάτρα
Τηλέφωνο Επικοινωνίας : 6974 349 109