Δεν ζούμε για να παλεύουμε ασταμάτητα. Ζούμε για να προσπαθούμε όσο χρειάζεται, ώστε να χωράει μέσα η ίδια η ζωή.

Δεν ζούμε για να παλεύουμε ασταμάτητα!

Ζούμε για να προσπαθούμε όσο χρειάζεται, ώστε να χωράει μέσα η ίδια η ζωή.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να προσπαθούμε και στο να ζούμε. Μια γραμμή που πολλές φορές την περνάμε χωρίς να το καταλάβουμε, παλεύοντας αδιάκοπα, λες και η αξία μας κρύβεται μόνο στον κόπο. Η αλήθεια όμως είναι πιο απλή και πιο ανθρώπινη. Η προσπάθεια έχει νόημα όταν ανοίγει χώρο για να ζήσουμε, όχι όταν μας εξαντλεί. Ζούμε για να νιώθουμε, να μοιραζόμαστε, να δημιουργούμε, να βρίσκουμε μικρές καθημερινές στιγμές που μας θυμίζουν γιατί υπάρχουμε. Και προσπαθούμε για να κρατήσουμε αυτές τις στιγμές ζωντανές, όχι για να τις θυσιάζουμε στον βωμό της τελειότητας. Η ζωή δεν ξεκινά όταν τελειώσει ο αγώνας. Προχωρά μαζί του. Κι εμείς μαθαίνουμε να αλλάζουμε ρυθμό, να σταματάμε όταν χρειάζεται, και να θυμόμαστε ότι ο σκοπός δεν είναι να αντέξουμε, αλλά να ζήσουμε.