Θεραπεία Ζεύγους

Ανακαλύψτε τον άλλο…
Αποδεχθείτε τη διαφορετικότητά του…

Η θεραπεία ζεύγους απευθύνεται σε αυτούς που αποφασίζουν από κοινού να αναλάβουν την ευθύνη να εμβαθύνουν και να διερευνήσουν τα θέματα που αντιμετωπίζουν στη σχέση τους, ώστε να κατανοήσουν βαθύτερα τους τρόπους που επικοινωνούν και διαχειρίζονται τις κρίσεις και τις συγκρούσεις τους.

Όπως σε κάθε ψυχοθεραπεία, έτσι και στη θεραπεία ζευγαριών, το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία συναισθηματικής επαφής με το θεραπευτή. Ο θεραπευτής δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ασφάλειας και επιδεικνύει πολυμεροληψία, ώστε και οι δυο σύντροφοι να έχουν την αίσθηση ότι εισακούονται εξίσου. Κατά αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται μια θεραπευτική τριάδα. Σε ένα τέτοιο κλίμα οι τόνοι συνήθως πέφτουν και γεννιέται στους συντρόφους η προθυμία για αλλαγή.

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις.
Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές.
Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις.
Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄ αποφασίζεις για μένα.
Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις.
Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα.
Θέλω να μ΄ αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ.
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις.
Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι.
Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα.
Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις.
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σ΄ ενοχλούν.
Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις.
Θέλω να ξέρεις… πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου… Χωρίς όρους.

– Χόρχε Μπουκάι

Στη θεραπευτική διαδικασία ο θεραπευτής προσπαθεί να κατανοήσει τον κάθε σύντροφο, δηλαδή ποια είναι τα συναισθήματα και οι πεποιθήσεις του, καθώς και τη σχέση μεταξύ τους, τι προσδοκά ο ένας από τον άλλο. Βοηθά τους συντρόφους να δουν τα προβλήματά τους, εστιάζοντας ο κάθε ένας στον εαυτό του και μετά στον άλλον. Παροτρύνει το κάθε μέλος να παρατηρεί τον εαυτό του και να μιλάει για τον ίδιο, όπως και γι’ αυτά που νιώθει και χρειάζεται. Ο τρόπος αυτός περιορίζει τη “στείρα” τάση που έχουν οι σύντροφοι να προσπαθούν να αλλάξουν τον άλλον, να τον κατηγορούν και να θεωρούν ότι μόνο ο άλλος χρειάζεται να αλλάξει και να “διορθωθεί”.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η ικανότητα που έχει το ταίρι μας να μας κάνει να αισθανόμαστε προστατευμένοι και ασφαλείς είναι ίσως το ισχυρότερο στοιχείο έλξης που νιώθουμε, ακόμα κι από την ανάγκη μας για σεξουαλική επαφή ή για συντροφικότητα, και ότι η επιλογή του ανθρώπου που μας δημιουργεί έλξη μάς θυμίζει ένα ή και περισσότερα πρόσωπα της παιδικής μας ηλικίας, που είχαν αποφασιστική σημασία για εμάς και μας έκαναν να αισθανόμαστε ασφαλείς. Έτσι λοιπόν, σε μια τέτοιου είδους σχέση, οι άνθρωποι αναβιώνουν ασυνείδητα τραύματα, φόβους και επώδυνα συναισθήματα που ένιωσαν στο παρελθόν, στη γονεϊκή τους οικογένεια. Είναι σημαντικό, λοιπόν, για το κάθε σύντροφο να ευαισθητοποιηθεί σε σχέση με το δικό του ασυνείδητο δυναμικό που μεταφέρει στη σχέση και προβάλλει στο σύντροφό του, ώστε να εντοπίζει ποια συναισθήματα δεν αντιστοιχούν στο «παρόν» της σχέσης, αλλά στο παρελθόν του. Μέσα από αυτή τη θεραπευτική διεργασία, η θεραπεία ζευγαριών προωθεί την ανάπτυξη της προσωπικής αυτογνωσίας και την ανάληψη της προσωπικής ευθύνης για την επιθυμητή αλλαγή στη σχέση.

Το ζευγάρι δεν είναι μια στατική κατάσταση δυο ανθρώπων που δεν αλλάζουν. Είναι ένα ταξίδι που ξεκινάει από το πάθος του έρωτα, περνάει μέσα από την απόκρημνη περιοχή της ανακάλυψης του άλλου και κορυφώνεται με τη δημιουργία μιας στενής σχέσης. Μια ένωση δημιουργική, σημαντική και ευχάριστη, που είναι ικανή να ανανεώνεται με την αμοιβαία επανεκλογή, ξανά και ξανά, στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού που είναι η κοινή ζωή του ζευγαριού.

Μόνο αν “ανακαλύψω” τον άλλον, αυξάνω την ικανότητα να αποδεχθώ τη διαφορετικότητα του, να κατανοήσω τα ευαίσθητα κομμάτια του εαυτού του, να τα φροντίσω με αγάπη και όχι να τα ενεργοποιώ, προκαλώντας πόνο και θλίψη στο άλλον.

Ο στόχος στη θεραπείας ζεύγους είναι η δημιουργία εκείνου του πλαισίου που θα επιτρέψει στο ζευγάρι να επικοινωνεί με ανοιχτότητα, ασφάλεια, ειλικρίνεια και αμοιβαία εμπιστοσύνη τα συναισθήματά του και τις προσωπικές του ανάγκες, έτσι ώστε η σχέση να γίνεται ένας χώρος προσωπικής ανάπτυξης και για τους δυο.

Ας μην ερωτευόμαστε την προοπτική αλλαγής του συντρόφου μας, αλλά αυτό που πραγματικά είναι.
Κι όσο είμαστε μαζί, ας τον ενθαρρύνουμε να το αφήσει να εξελίσσεται όλο και πιο πολύ.
Η αληθινή αγάπη δεν είναι παρά η επιθυμία να βοηθάς τον άλλον να είναι
αυτό που θέλει να είναι.