25 Νοέ Το ανήκειν δεν είναι τόπος. Είναι κατάσταση ψυχής. Αν δεν ανήκεις πρώτα μέσα σου, κανένας τόπος δεν σε χωράει.
Το ανήκειν δεν είναι τόπος. Είναι κατάσταση ψυχής. Αν δεν ανήκεις πρώτα μέσα σου, κανένας τόπος δεν σε χωράει. Οι άνθρωποι συχνά ψάχνουν να βρουν την «ιδανική πόλη», το «κατάλληλο μέρος», το περιβάλλον που θα τους ανακουφίσει. Όμως το ανήκειν δεν χτίζεται με γεωγραφία. Χτίζεται με εσωτερική σταθερότητα, με σχέσεις που σε βλέπουν, με στιγμές που σε επιβεβαιώνουν. Όσο είμαστε σε μετάβαση, όσα κι αν αλλάξουμε γύρω μας, το μέσα μας θα παραμένει ανήσυχο. Όταν όμως αποκτήσεις εκείνον τον ήσυχο άξονα, όταν μπορείς να σταθείς χωρίς να ψάχνεις συνεχώς επιβεβαίωση, τότε αρχίζεις να ριζώνεις. Και τότε ο τόπος, είτε μεγάλος είτε μικρός, παύει να είναι πρόβλημα. Γίνεται φόντο. Το ανήκειν δεν χαρίζεται. Καλλιεργείται. Και ξεκινά πάντα από τον ίδιο άνθρωπο: εσένα.