Με το να φύγουμε μακριά δεν θα καταφέρουμε τίποτα. | Psychologos-MariaKoraka.Gr

14 Μάι Με το να φύγουμε μακριά δεν θα καταφέρουμε τίποτα. | Psychologos-MariaKoraka.Gr

Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που αγανακτείς, θυμώνεις με τις προκλήσεις της ζωής που σε προκαλούν και σε αποδιοργανώνουν από την ηρεμία σου.

Νιώθεις αδύναμος να παλεύεις με όλα όσα σε κουράζουν και η αδυναμία σου μεγαλώνει όταν δεν μπορείς να βρεις τη σωστή λύση και να αντιμετωπίσεις τις απρόσμενες και άσχημες καταστάσεις που προκύπτουν.

Εκεί όπου η πραγματικότητα με την φαντασία απέχει, σε βρίσκει με μία βαλίτσα στο χέρι να αναζητάς μία κατεύθυνση, ένα προορισμό που θα σε βγάλει έξω από αυτό το αδιέξοδο.

Νιώθεις να κινείσαι μόνος σου με πυξίδα μόνο την καρδιά σου και την δύναμη που σου παρέχει να αντέξεις.

Αισθάνεσαι μόνος αλλά παράλληλα και δυναμικός κάτι που σε κάνει να καταφέρεις να μπεις στην επόμενη πόρτα, να την ανοίξεις και να αισθανθείς λίγο καλύτερα.

Οι άνθρωποι από την φύση μας όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις πιστεύουμε, μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια, ότι πρέπει να αποχωρήσουμε, να τα παρατήσουμε και με μία βαλίτσα στο χέρι να φύγουμε μακριά σε ένα κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν προβλήματα και δυσχερείς καταστάσεις.

Όλοι έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας μακριά, κάπου σε ένα άλλο μέρος όπου θα’ μαστε ξένοι μεταξύ ξένων και δεν θα μας νοιάζει τίποτα και κανείς.

Πιστεύουμε πως έτσι θα γλιτώσουμε από το βάρος που μας πνίγει και θα νιώσουμε ανώτεροι μπροστά του.

Σκεφτόμαστε πως θα κάνουμε ανθρώπους που μας πόνεσαν να μας αναζητήσουν και θα παίρνουμε ικανοποίηση γιατί γνωρίζουμε πως θα απέχουμε χιλιόμετρα από αυτούς.

Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, αντιδραστικοί, νομίζουμε πως ήρθε το τέλος του κόσμου, αγνοώντας όσα πράγματα είναι θετικά γύρω μας.

Εξάλλου δε γίνεται όλα πια να είναι στραβά, κάτι θα υπάρχει που να μας δίνει λίγο κουράγιο, είτε αυτό είναι ένα πρόσωπο είτε είναι μία κατάσταση.

Με το να φύγουμε μακριά δεν θα καταφέρουμε τίποτα.

Δεν πρόκειται να αποδεσμευτούμε από όσα μας ραγίζουν. Οι αναμνήσεις είναι κρυστάλλινες κι ακόμα και να σπάσουν δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψουν ποτέ. Αλλά εμείς δεν λέμε να το καταλάβουμε αυτό. Η φυγή για μας είναι η καλύτερη λύση για να γλιτώσουμε. Ο φόρτος όμως είναι μέσα μας, όχι μέσα στην βαλίτσα μας κι είναι πιο βαρύς κι αυτόν πρέπει να διώξουμε στην ουσία  μακριά και όχι εμείς να απομακρυνθούμε.

Πολλές σκέψεις μας κυριεύουν ταυτόχρονα, ωστόσο ο φόβος μία αλλαγής μας κάνει να ξανασκεφτούμε την απόφαση που πήραμε. Δεν είναι εύκολο πράγμα η φυγή. Φαίνεται εύκολη, αλλά δεν είναι. Είναι σαν μια νέα ζωή που ίσως δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε.

Κι έτσι όταν ένα απαλό αεράκι χτυπάει το μάγουλο μας και τα μάτια μας ανοίγουν στεκόμαστε εκεί, εκεί ακριβώς στο ίδιο σημείο, όπου ξεκινήσαμε το ταξίδι της απελευθέρωσής μας με τη βαλίτσα γεμάτη όνειρα και ελπίδες.

Κι εκεί καταλαβαίνουμε πως πρέπει να αφήσουμε την βαλίτσα αυτή και να  πάρουμε μια άλλη που θα περιέχει λύσεις και προτάσεις που θα μας βοηθήσουν να επιλύσουμε όλα όσα μας απασχολούν και μας βασανίζουν, χωρίς υπεκφυγές. Μία βαλίτσα που θα είναι γεμάτη με θετικές σκέψεις και θα μας βοηθήσει να σταθούμε στα πόδια μας και να πολεμήσουμε.

Γιατί το ταξίδι της ζωής δεν σταματά και κάθε μέρα ένα νέο ταξίδι ξεκινά. Όπου και να πάτε, όπου και να είστε δεν θα απαλλαχτείτε από τις σκέψεις σας.

Γι’ αυτό παλέψτε το μέσα σας κι απαλλαχτείτε μία και καλή μόνο έτσι θα σωθείτε από όσα σας βασανίζουν.

Μα ακόμα όμως και να φύγετε, ακόμα κι αν τίποτα δεν καταφέρει τελικά να σας κρατήσει, φύγετε πρώτα από όλα για σας, για τον εαυτό σας και όχι για να δείτε αν θα λείψετε σε όσους και όσα σας πόνεσαν και σας οδήγησαν σε αυτό το σημείο.