Τα παιδιά μας επηρεάζονται από αυτό που είμαστε και όχι από αυτά που προσφέρουμε.

28 Μάι Τα παιδιά μας επηρεάζονται από αυτό που είμαστε και όχι από αυτά που προσφέρουμε.

Οι γονείς θεωρούν πολύ σημαντικό να προσφέρουν πολλά στα παιδιά τους κι εκείνα να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες τους.

Όμως, αυτό που επηρεάζει τα παιδιά μας δεν είναι τόσο αυτά που τους προσφέρουμε, αλλά αυτό που είμαστε.

Σήμερα δεν είναι τόσο εύκολο να τους δώσουμε μια εικόνα ενός ξεκάθαρου εαυτού, που ξέρει τι θέλει και που πηγαίνει, ώστε τα παιδιά να έχουν πρότυπο και να μπορούν να φύγουν, αφού οι γονείς είναι καλά μόνοι τους και μεταξύ τους.

Εδώ υπάρχει η παγίδα της θυσίας.

Θυσιαζόμαστε για τα παιδιά μας και αυτό το θεωρούμε θετικό.

Μόνο που όταν κάνουμε τόσα πολλά για τα παιδιά μας και θάβουμε όνειρα, τα παιδιά αυτό το εισπράττουν και το φορτώνονται.

Όταν παίρνουν τόσα πολλά από τους γονείς τους που θυσιάζονται, αισθάνονται ενοχές και θυμό και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν.

Άλλη μια παγίδα είναι αυτή της υπερπροστασίας.

Το περισσότερο δεν είναι απαραίτητα το καλύτερο.

Μόνο αγάπη μπορείς να δίνεις άπειρη, στα υπόλοιπα χρειάζεται όρια.

Όταν κανείς είναι υπερπροστατευτικός, δεν το κάνει για τον άλλον, αλλά για τον εαυτό του.